█ Zapraszam na swoją nową stronę Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych (https://www.rpdp.hostingasp.pl), na której znajdą Państwo najbardziej aktualne dane dotyczące rekordowych drzew w Polsce. Strona ma charakter otwarty - każdy może się zarejestrować i po zalogowaniu dodawać do bazy "swoje" drzewa wraz z ich pomiarami oraz zdjęciami. Bez zalogowania program pracuje w trybie "tylko odczyt" - dodawanie wpisów (także ich modyfikacja i usuwanie) nie jest możliwe, jednak bez przeszkód można przeglądać zgromadzone w bazie dane.

Bardzo dziękuję za wsparcie strony!
 Miło mi poinformować, że wpłaty na zbiórkę osiągnęły poziom kosztów hostingu.
Ponieważ nie chcę zarabiać na stronie, do końca roku usuwam link do zbiórki.
Raz jeszcze wielkie dzięki!

Rodzaj niewielkich, zimozielonych krzewów liściastych o kulistym pokroju, rosnących na gałęziach drzew (nigdy na ziemi). W większości są to półpasożyty. W swoich małych, skórzastych liściach prowadzą one fotosyntezę, ale wodę i składniki mineralne pobierają za pomocą cienkich korzeni z tkanek żywiciela. Nie są zbyt szkodliwe dla swojego gospodarza.

  Systematyka 

Rodzaj jemioła obejmuje 70-100 gatunków, z których jeden - jemioła pospolita (V. album), zwana też jemiołą europejską, występuje naturalnie w Polsce. Z innych gatunków można wymienić pochodzącą z ciepłych stref Azji, Afryki i Australii, ale rosnącą naturalnie także w Hiszpanii i Portugalii, czerwono-owocową V. cruciatum. Ciekawym i rzadkim gatunkiem jest pochodząca z Afryki V. minimum - krzew posiadający bardzo zredukowane liście i pędy, którego organizm w przeważającej części jest ukryty wewnątrz tkanek żywiciela (są nim w tym przypadku dwa gatunki wilczomlecza).
█ W systemie APG II rodzina jemiołowatych nie istnieje, a rodzaj jemioła jest włączony do rodziny sandałowcowatych (Santalaceae).

  Gatunki szczegółowo opisane w serwisie 

Jemioła pospolita Z pewnością wielu z nas zastanawiało się kiedyś nad tym, czym są widoczne z daleka (zwłaszcza w zimowym okresie) "zielone kule", rosnące na gałęziach niektórych drzew. Te gigantyczne, bo mierzące czasami nawet ponad metr średnicy "bombki choinkowe" to krzewy jemioły pospolitej. Jemioły są półpasożytami - dzięki swoim małym, grubym i skórzastym liściom prowadzą one fotosyntezę, ale wodę i składniki mineralne pobierają za pomocą cienkich korzeni z tkanek żywiciela. Nie są zbyt szkodliwe dla swojego gospodarza. W zależności od odmiany, żywicielami jemioły pospolitej mogą być drzewa liściaste, sosna (rzadziej świerk i modrzew) albo jodła. Najbardziej znana jest związana z drzewami liściastymi odmiana album, co wynika nie tylko ze stosunkowo dużej liczebności jej osobników, ale także z tego, że są one każdego roku przez kilka miesięcy wyraźnie widoczne w bezlistnych koronach drzew. Jemioła pospolita to najbardziej rozpowszechniony w Europie, dziko rosnący gatunek jemioły (stąd alternatywna nazwa - jemioła europejska). Występuje ona naturalnie także w Polsce.
Więcej informacji...

  Występowanie / Zastosowanie

Zasięg. Strefy od tropikalnej do umiarkowanej w Afryce, Azji, Europie i Australii. Najwięcej gatunków pochodzi z Afryki - 45 (w tym 30 rośnie na Madagaskarze), tylko kilka występuje naturalnie w Europie (w tym jeden w Polsce). Biotop. Głównie niziny i wyżyny, rzadziej niższe partie gór (maksymalnie do wysokości około 1300 m.n.p.m.). Niektóre gatunki jemioły są związane z tylko jednym żywicielem, inne (większość) mogą rosnąć na drzewach wielu różnych gatunków. Najczęstszymi żywicielami jemioł w Europie są topole, lipy, jabłonie, brzozy, jesiony, wierzby, sosny i jodły (dużo rzadziej są to dęby). Preferencje. Zależne od gatunku, związane głównie z wymaganiami odnośnie żywiciela. Długość życia i tempo wzrostu. Krzewy krótkowieczne, wolno rosnące. Zazwyczaj osiągają wiek kilkudziesięciu lat (jest on dodatkowo w oczywisty sposób ograniczony pozostałą długością życia gospodarza). Zastosowanie. Kuliste krzewy jemioły stanowią ozdobę drzew liściastych w okresie zimowym. Pędy i liście są stosowane w ziołolecznictwie.



Jemioła pospolita - pokrój
Jemioła pospolita półpasożytująca
na gałęzi jabłoni domowej.

  Cechy morfologiczne

Pokrój. W przybliżeniu kuliste kępy o średnicy 0.5-1.5m. Korzenie cienkie i delikatne, rozgałęzione pod korą żywiciela i przenikające do jego tkanek za pomocą niewielkich ssawek. Kora zależna od gatunku, zwykle gorzka w smaku. Pędy widełkowato rozgałęzione, kruche. Pąki często bezłuskowe. Liście blaszkowate, pojedyncze. Blaszka wąskoeliptyczna do lancetowatej, zwężająca się u podstawy (języczkowata), całobrzega, błyszcząco (ciemno)zielona, skórzasta, gruba i sztywna, obustronnie naga. Ustawienie: naprzeciwległe, siedzące. Okres występowania: cały rok (rośliny zimozielone). Kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone jedno- lub dwupiennie, owadopylne, zebrane w rozwidleniach pędów w grupy po kilka sztuk. Pojedyncze kwiaty drobne i niepozorne, w przybliżeniu kuliste, o średnicy 1-3mm, zielonkawożółte do żółtawych. Okres kwitnienia: w zależności od gatunku od zimy do wiosny. Owoce i nasiona. Małe, kuliste, przeważnie półprzeźroczyste jagody zawierające po jednym do kilku mięsistych nasion. Ze względu na dużą lepkość miąższu, łatwo przyklejają się do gałęzi drzew. Ich kolor zależy od gatunku i odmiany; najczęściej jest on biały (np. V. album subsp. album), rzadziej żółty (np. V. album subsp. austriacum), pomarańczowy lub czerwony (V. cruciatum). Owoce są bardzo soczyste i chętnie zjadane przez ptaki, które w ten sposób roznoszą nasiona. Dla ludzi są mocno trujące! Okres dojrzewania owoców: późna jesień do wczesnej zimy. █ Miękkie i mięsiste nasiona jemioły nie posiadają okrywy. Tak naprawdę to one stanowią właściwe owoce - w każdym z nich znajduje się bowiem 1-3 zarodków. █ Ptaki odgrywają kluczową rolę w rozmnażaniu jemioły. Ponieważ rośliny te rosną wyłącznie w koronach drzew, ich nasiona muszą być przetransportowane na gałęzie. Ptaki są praktycznie jedynym środkiem zapewniającym taki transport (ornitochoria). Owoce jemioły pospolitej są ważnym źródłem pożywienia dla ptaków (szczególnie jemiołuszek) w trudnym dla nich okresie zimowym. Drewno. Patrz jemioła pospolita.