Drzewa w Hiszpanii - pozostałe znane gatunki

 4.7.8.5. Pozostałe znane gatunki

Pozostałe znane mi gatunki drzew, które widziałem w Hiszpanii, określiłbym jako wyraźnie mniej liczne od opisanych wcześniej. Prawdopodobnie najpopularniejszym z nich jest wiązowiec południowy (Celtis australis). Drzewo to można spotkać rosnące tu i ówdzie, zwykle wzdłuż ulic i w parkach. Dosyć często występuje też wiąz polny ((Ulmus minor), oliwka europejska (Olea europaea), mandarynki (rodzaj Citrus), magnolia wielkokwiatowa (Magnolia grandiflora) oraz figowce sprężysty (inaczej fikus - Ficus elastica) i pospolity (Ficus carica). Figowiec sprężysty zadziwia swoimi rozmiarami - ta popularna u nas roślina doniczkowa wyrasta w Hiszpanii w formie normalnego, kilku- lub nawet kilkunastometrowego drzewa posiadającego gruby pień! W Barcelonie widziałem co najmniej kilkadziesiąt stosunkowo rzadkich w Polsce wiązów polnych, nie zauważyłem natomiast ani jednego wiązu szypułkowego czy górskiego, a więc z kolei drzew całkiem popularnych w naszym kraju. Nieco rzadziej, choć i tak jeszcze w miarę często zdarzało mi się spotkać perełkowce japońskie (Sophora japonica), surmie (Catalpa), dęby ostrolistne (Quercus ilex), cedry (Cedrus) i... topole białe (Populus alba)! Tak, tak, topole białe. Też byłem zaskoczony, że to rodzime polskie drzewo tak dobrze radzi sobie na południu Europy. Co ciekawe, nie widziałem w Barcelonie żadnych innych topól. No, może z jednym wyjątkiem. Mianowicie w pewnym parku rosła sobie stara topola kanadyjska, a obok była tabliczka z opisem tego, jak rozumiem dość egzotycznego w Hiszpanii gatunku :). Na skwerach i w parkach można dość często spotkać niezwykłą roślinę o nazwie szkarłatka ombu (Phytolacca dioica). Posiada ona bardzo oryginalny wygląd z nienaturalnie rozszerzonym u podstawy, jak gdyby "rozlanym" pniem, a na dodatek okazuje się, że nie jest drzewem ale... wielką byliną! Roślina pochodzi z Ameryki Południowej; w Argentynie jest nazywana "Ombu", w Kanadzie natomiast - "Piękny cień". Jeszcze bardziej niezwykły wygląd posiada Chorisia speciosa - egzotyczne, pięknie kwitnące drzewo o butelkowatym pniu oraz korze najeżonej dużymi, bardzo masywnymi kolcami. W samej Barcelonie widziałem też kilka eukaliptusów królewskich (Eucalyptus regnans) i, co stanowiło dla mnie bardzo miłą niespodziankę, araukarię wyniosłą (Araucaria heterophylla). To niewątpliwie jedno z bardziej charakterystycznych pod względem wyglądu drzew wyróżniało się z odległości około kilometra.

	Jednym z dość często występujących w Hiszpanii drzew jest wiązowiec południowy (Celtis australis). Jego cechy charakterystyczne to m.in. wąskie liście zakończone bardzo długim, wyciągniętym wierzchołkiem oraz drobne, kuliste pestkowce koloru czarnego.

W odróżnieniu od Polski, w Hiszpanii wiąz polny ((Ulmus minor) jest całkiem popularnym drzewem. Najlepiej poznać go po gęsto orzęsionych białymi

Będąca jednym z głównych symboli basenu Morza Śródziemnego oliwka europejska (Olea europaea) należy do najdłużej uprawianych przez człowieka roślin użytkowych. Jej udomowienie nastąpiło prawdopodobnie około 5000 lat temu na Krecie. To długowieczne drzewo dożywa 500 lat. Z jego drobnych owoców, nazywanych tak samo jak macierzysta roślina, wytwarza się bardzo cenny olej.

Hiszpania to prawdziwe zagłębie owoców cytrusowych. Do najczęściej spotykanych należą tu pomarańcze i mandarynki (rodzaj Citrus). Co ciekawe, rośliny te w większości pochodzą nie z Europy, a z Azji. Owoce cytrusowe są zdecydowanymi liderami jeśli chodzi o światową produkcję. Rocznie zbiera się ich około 80 milionów ton (dane z 1992 r.)!

	← Rzadko spotykany w Polsce perełkowiec japoński (Sophora japonica) jest w Hiszpanii jednym z poularnych drzew ozdobnych.
	↑ Obok dębu korkowego, dość często można spotkać w Hiszpanii zimozielonego dęba ostrolistnego (Quercus ilex).	↑ Cedr libański (Cedrus libani) - szyszki.

Może trudno w to uwierzyć, ale figowiec pospolity (Ficus carica) jest rośliną jeszcze dłużej uprawianą niż oliwka europejska; początki jego uprawy sięgają 5000 lat p.n.e.! To niewielkie, osiągające zaledwie ok. 10m wysokości drzewo liściaste charakteryzuje się dłoniasto klapowanymi liśćmi oraz jednymi z najbardziej znanych i lubianych owoców świata - figami.	Znany u nas jako popularna roślina doniczkowa figowiec sprężysty (Ficus elastica) wyrasta w Hiszpanii w formie okazałego, 20-30m wysokości zimozielonego drzewa liściastego. Jego cechami charakterystycznymi są duże, skórzaste, błyszcząco ciemnozielone liście oraz stosunkowo gładka, jasnoszara kora. Roślina pochodzi z południowo-wschodniej Azji.

	Równie duże rozmiary jak figowiec sprężysty oraz podobne do niego liście posiada magnolia wielkokwiatowa (Magnolia grandiflora). Obok wielkich kwiatów o średnicy 20-30cm, bardzo efektownie prezentują się również szyszkowate owoce tego drzewa. Zawierają one dużą ilość nerkowatych, błyszczącoczerwonych nasion.

Zaskakująco często można spotkać w Barcelonie rodzimą w Polsce topolę białą (Populus alba - po lewej). W odróżnieniu od niej, topola kanadyjska (Populus xcanadensis - po prawej) należy w tym kraju do rzadkości.

Jednymi z najwyższych i najbardziej okazałych drzew występujących w Hiszpanii są eukaliptusy (Eucalyptus).

Dość często na skwerach i w parkach można spotkać niezwykłą roślinę o nazwie szkarłatka drzewiasta lub szkarłatka Ombu (Phytolacca dioica). Nie dość, że posiada ona wyjątkowo oryginalny wygląd z bardzo rozszerzonym, jak gdyby "rozlanym" pniem, to jeszcze na dodatek okazuje się, że wcale nie jest drzewem ale... wielką byliną! Roślina występuje naturalnie na trawiastych pampasach z Ameryki Południowej. W Argentynie jest nazywana "Ombu", w Kanadzie - "Piękny cień". Charakterystycznie rozszerzona u podstawy łodyga szkarłatki służy do magazynowania ogromnych ilości wody. Bylina jest odporna na pożary, a ze względu na wydzielanie trującego soku - także na zakusy większości roślinożerców.

Z powodu swoich owoców chróścina jagodna (Arbutus unedo) jest również nazywana drzewem poziomkowym.	Bardzo nietypowe owoce tworzy Sterculia diversifolia.

Jedną z bardzo efektownych roślin ozdobnych spotykanych w Hiszpanii jest tzw. cierń z Jeruzalem (Parkinsonia aculeata). Drzewo to przypomina nieco pokrojem popularną w Polsce wierzbę płaczącą. Na uwagę zasługują długie i wyjątkowo wąskie liście parkinsonii. Są one pierzasto złożone z dużej ilości maleńkich, rzadko rozstawionych, grubych i sztywnych listków.

→ Jeśli naszą wierzbę płaczącą przypomina Parkinsonia aculeata, to odpowiednikiem robinii akacjowej w Hiszpanii wydaje się Tipuana tipu (oba drzewa należą zresztą do tej samej rodziny bobowatych). Owoce tipuany z wyglądu przypominają jednak bardziej skrzydlaki klona niż strąki robinii.

Niewątpliwie jedną z najbardziej niezwykłych pod wzgledem wyglądu roślin spotykanych w Hiszpanii jest puchowiec wspaniały (Chorisia speciosa). To osiągające 18m wysokości drzewo liściaste pochodzi z Ameryki Południowej, a najczęściej można je spotkać w Argentynie i Brazylii. Szczególnie efektowny jest butelkowaty w kształcie, pokryty wielkimi kolcami pień chorisii oraz jej przepiękne, duże kwiaty.

Araukaria wyniosła (Araucaria heterophylla) ustępuje wprawdzie pod względem unikalności wyglądu swojej krewniaczce - araukarii chilijskiej, ale i tak prezentuje się niezwykle efektownie.

Jakaranda mimozlistna (Jacaranda mimosifolia) pochodzi z Ameryki Południowej. Jest to roślina bardzo atrakcyjna ze względu na pierzaste liście podobne do paproci oraz zebrane w wiechy, lawendowoniebieskie kwiaty, które opadając tworzą pod drzewami gęste dywany. Owoce jakarandy mają postać zdrewniałych torebek, miesiącami utrzymujących się na drzewie po uwolnieniu nasion.

Melia azedarach - niewielkie drzewo pochodzące z obszaru Chin, Indonezji, Malezji i Australii. Około 1830 r. roślina została sprowadzona do USA, gdzie stała się bardzo inwazyjna. Drzewo sadzone jako ozdobne i w celu pozyskania drewna. Tworzy pachnące kwiaty i trujące dla ludzi owoce. W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować pani Grażynie Spychale, która zidentyfikowała ten gatunek i przysłała mi informację.